Αφορμή, αλλά όχι αιτία, για το άρθρο εκείνο ήταν μιά ανησυχητική δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο οποίος είχε πεί ότι υπάρχει πιθανότητα χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα να μην… υπάρχουν σε λίγα χρόνια, ή τουλάχιστον να μην υφίστανται ως δημοκρατίες με τη σημερινή μορφή.
Δεν μας έκανε εντύπωση το «θάψιμο» της δήλωσης αυτής από τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ. Ήταν τόσο σοβαρή που δεν χωρούσε στα ελαφρά και επιδερμικά δελτία (ελληνοκεντρικών και υστερικών) ειδήσεων, γιατί θα ξεκινούσε συζήτηση που κανείς δεν ξέρει πού θα έβγαζε!
Κάποιοι φίλοι θεώρησαν ότι οι φόβοι μας είναι υπερβολικοί. Οι λόγοι που πίστευαν κάτι τέτοιο… δεν υπάρχουν στη σφαίρα της λογικής, αλλά του… συναισθήματος. Είναι το ίδιο που αισθάνεται ένα παιδάκι όταν ακούει απειλές των γονιών του ότι θα χωρίσουν, αλλά δεν τους πιστεύει γιατί το ίδιο δεν έχει γνωρίσει το κόσμο δίχως αυτούς! Τους έχει δεδομένους, όπως δεδομένα θεωρούμε και εμείς κάποια πράγματα σχετικά με τη χώρα και τους εαυτούς μας!Τις επόμενες του δημοσιεύματός μας ημέρες μάς έκανε εντύπωση που ακόμα και σε mainstream τηλεοπτικά κανάλια κάποιοι είχαν προσθέσει στις κοινότυπες και κουραστικές ερωταπαντήσεις τους που σερβίρουν κάθε βράδυ και… τέτοιες νύξεις και ατάκες, δίχως όμως να επεκτείνονται, για να μην κατηγορηθούν για κινδυνολογία. Ήθελαν απλώς να καταγραφεί ότι «αυτοί το είχαν πεί», αλλά όχι να αναλάβουν ευθύνες περαιτέρω αναλύσεων.
Η Ελλάδα έμεινε μόνη, δίχως φίλους και προστάτες!
Και φτάσαμε στην έκθεση για την Ελλάδα του αμερικανικού Ινστιτούτου Στράτφορ (STRATFOR) που μιλάει καθαρά για υποβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, προσθέτοντας ότι η χώρα μας έχει μείνει χωρίς συμμάχους, για πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, τη δεκαετία του 1820. Θα πρέπει λοιπόν να βρεί τρόπο να γίνει «χρήσιμη» σε κάποια μεγάλη δύναμη, κάτι που δεν είναι πιθανό, παρά μόνο στη περίπτωση Βαλκανικών συγκρούσεων με εμπλοκή κάποιας τέτοιας μεγάλης δύναμης – κάτι απίθανο!
Οι συντάκτες της έκθεσης διατρέχουν την Ιστορία της Ελλάδας, ως πολιτικής και γεωγραφικής υπόστασης, από τα αρχαία χρόνια έως σήμερα. Λεπτομερείς και αναλυτικοί έως, κάποιες φορές, υπερβολής, συμπεραίνουν ότι τα «κλειδιά» για την Ελλάδα δεν είναι ούτε η Θεσσαλία, ούτε η Μακεδονία, ούτε καν το λεκανοπέδιο που φιλοξενεί τη πρωτεύουσα και τον Πειραιά: Ο πυρήνας, η ψυχή της χώρας είναι το Αιγαίο. Η Κρήτη, η Ρόδος και η… Κέρκυρα –η οποία προόρισται να αποκρούσει τις εξ Αδριατικής ενδεχόμενες απειλές- είναι οι ελληνικές ασπίδες, όμως το κλειδί βρίσκεται στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου, του οποίου η προάσπιση απαιτεί ισχυρή και πανάκριβη στρατιωτική ετοιμότητα. Η χρήση της λέξης «πανάκριβη», τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε τη δημοσιονομική καχεξία μας, μάς αναγκάζει να σκεφτούμε τις επιπτώσεις αυτής της αδυναμίας για συντήρηση τέτοιας αποτρεπτικής δύναμης!
Σαν να μην θέλουν οι συντάκτες της έκθεσης να πάψουμε να προβληματιζόμαστε για τους αναδυόμενους ζωτικούς κινδύνους, τονίζουν με κάθε τρόπο την αναγκαιότητα του ελέγχου του Αιγαίου, αν θέλουμε να υπάρχουμε ως χώρα και σε άλλο σημείο τεκμηριώνουν την αδυναμία μας να συνεχίσουμε τον έλεγχό του! Το συμπέρασμα είναι ευθύ και ανησυχητικό. Πόσον μάλλον όταν επιπλέον έχουμε στο Αιγαίο ένα τουρκικό σκάφος ερευνών να βολτάρει πάνω από τη Σαμοθράκη και να δίνει στις ελληνικές αρχές αστείες απαντήσεις για τις προθέσεις του, δεν μπορούν οι ανησυχίες παρά να αυξηθούν!
Δύσκολο να προασπίσουμε το Αιγαίο, δηλαδή την Ελλάδα!
Το Αιγαίο λοιπόν, που αποτελεί τον πυρήνα της υπόστασής μας ως κράτους και δίνει το επιπλέον πλεονέκτημα της διασφάλισης του εμπορίου μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Μεσογείου, είναι πλέον δύσκολο να το προασπίσουμε. Και «χωρίς τον έλεγχο του Αιγαίου απλά… δεν υπάρχει Ελλάδα»* μας ενημερώνει… τρυφερά η έκθεση.
Το Στράτφορ λέει λοιπόν ότι το να κρατήσει η Ελλάδα τη νησιωτική της υπόσταση δεν είναι εύκολο λόγω αδυναμίας συλλογής των φόρων (αυτό ας το δούν αυτοί που συνεχίζουν να στριγγλίζουν ανεύθυνα ότι το πρόβλημα οφείλεται σε κάποιους μεγαλοσχήμονες καραχραστές και όχι σε δομικές αδυναμίες που δυναμιτίζουν την ύπαρξή μας και οι οποίες έχουν να κάνουν με όλους εμάς τους πολίτες και τον τρόπο που η χώρα –δεν- λειτουργεί), σημειώνοντας πως το 25% της οικονομίας είναι «μαύρη»**.
Με τη συνεχή λοιπόν πίεση της φιλόδοξης, για διεθνή γεωπολιτικό ρόλο, Τουρκίας και με αδυναμία πρόσβασης στις διεθνείς πηγές χρήματος, η Ελλάδα –και εδώ είναι το συγκλονιστικό- θα αντιμετωπίσει πρόβλημα κατάρρευσης, εσωτερικών συγκρούσεων, απώλειας ελέγχου κτλ! Ακριβώς, δηλαδή, αυτό που γράφαμε προ ημερών στο Greece SOS!
«Δεν τίθεται θέμα για το αν η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βγάλει από τη πρίζα την Ελλάδα, αλλά το πότε θα το κάνει αυτό, κάτι που πιθανότατα θα γίνει με τη πρώτη ευκαιρία όταν πλέον η Ευρώπη θα βεβαιωθεί ότι η εγκατάλειψη της Ελλάδας δεν θα βλάψει την ίδια»!
Κρίσιμη για τη πορεία της Ελλάδας η επόμενη τριετία
Είναι εκπληκτικό ότι οι φόβοι του… ταπεινού Greece SOS για το μέλλον μας και τους κινδύνους, επιβεβαιώνονται –ως φόβοι- από τα πλέον αρμόδια χείλη. Σε αντίθεση με αυτούς που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση ενός ιδιότυπου πολέμου και, όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση, αντιμετωπίζουμε πιθανότητα μειζόνων απωλειών ή γενικής κατάρρευσης, εμείς γράψαμε και συνεχίζουμε να γράφουμε ότι είναι παιδαριώδες να αμυνόμαστε κάποιων… επιδομάτων, υπονομεύοντας την ίδια την ύπαρξή μας. Το δράμα δεν είναι τόσο το δημοσιονομικό πρόβλημά μας, αλλά η συνέχιση της άρνησης του μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει, τη βοηθεία φυσικά (ως… συνήθως) ανεύθυνων πολιτικών που επιμένουν να υποχωρούν σε κλαδικές ή άλλες πιέσεις, αρνούμενοι να γίνουν δυσάρεστοι στη… δεξαμενή ψήφων. Ως πότε αυτοί οι «ταγοί» θα παραμένουν εκεί;
Ως επίλογο επιτρέψτε μας να επαναλάβουμε κάτι που αναφέρεται στην έκθεση Στράτφορ που, αν και μοιάζει κοινότυπο, περιέχει ουσιαστική προειδοποίηση γι αυτούς που διαθέτουν εργαλεία ακοής: «Η επόμενη τριετία θα είναι κρίσιμη για την Ιστορία της Ελλάδας».
Παν. Λάτας
ΠΗΓΗ http://www.greecesos.gr/?p=1006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου